Aku
Kembaranku lan Ibuk Bapakku
Tokk…tok…tok…
Aku tangi
seko ngimpiku ngubengi endahe ndonya iku. Ora sue aku krungu suara sing ora
anyar meneh ing kupingku.
“Nduk tangi,
uwes esuk”
Tak bukak
alon-alon mripatku ingkang iseh abot amerga iseh ngantuk, aku ndelok jam ing
tembok uwes jam 04.30. tak jawab suara ingkang alus mau
“nggeh, sekedap malih”, wangsulanku ingkang
karo tak peksa amerga saking malese tangi.
“ojo lali
sholat subuh nduk, banjur ngewangi ibuk neng pawon”, pendhak dina suara iku
mesti krungu ing wayah esuk, yo iku mau suarane ibukku ingkang paleng aku
tresnani. Aku tangi lan njupuk karet ing mejaku banjur rambutku seng dawane sak
pundhak iku mau tak kucir. Banjur aku njupuk banyu wudhu lan numuju ing ruang
sholat banjur sholat subuh.
Ooo, , ,iyo
jenengku Putri aku neng ngomah urip kalian ibuk, bapakku lungo ninggalke aku
kalian ibukku nalika aku iseh umur sedino. Tekan saiki aku urung reti sopo
bapakku aku ora tega yen arep takon marang ibuk amerga ibuk mangkel banget marang
bapak. Aku tresna banget marang ibuk amerga ibuk uwes ngorbanke uripe kanggo
nyukupi kebutuhan lan uwes ndidik aku nganti gede.
Rampung
sholat subuh aku banjur neng pawon ngewangi ibuk masak kanggo sarapan esuk lan
gawe gorengan. Ibukku gawe gorengan dinggo didol ing warung-warung kanggo
nyukupi kebutuhanku lan mbayar sekolah. Ibukku mbanting awak golek duit supaya
aku bisa terus sekolah, ibuk ora gelem yen aku pedhot sekolahe aku kudu dadi
wong sukses lan ngerti pendidikan iku ngendikane ibuk. Sakwise ngewangi ibuk
aku banjur siap-siap sekolah.
“nduk, gorengan
iki titipna ing koperasi opo kantin sekolah yo” perintahe ibuk.
“nggeh buk,
la pundi gorengan ingkang nembe dipun titipke ten warung-warung?”
“ora sah
nduk, koe cukup nggowo gorengan sek dititipke ing koperasi wae, sek neng
warung-warung ben ibuk sek ngeterke mengko ndak koe telat le sekolah”
“mboten
nopo-nopo buk mengkeh ndak ibuk sayah”
“wes rasah
ngeyel, gek ndang mangkat wes jam enem ojo awan-awan le mangkat”
“nggeh buk,
kula pamit rumiyen ibuk ngati-ati nggeh”
“ibuk sek
kudune muni ngati-ati ki nduk, sinau sek bener rasah kakean polah ing sekolah”
“nggeh buk,
assalamualaikum”
“waalaikumsalam”,
sakwise salim marang ibuk aku banjur numpak pit mangkat sekolah, jarak sekolah
karo omahku lumayan adoh sak jam yen tak tempuh nganggo pit aku ora tega yen
arep njalok pit motor marang ibuk amerga kanggo mbayar sekolah we ibuk kudu
kerjo esuk sore.
* * *
Tibane neng
sekolah…
“Gorengan…gorengan…hahaha”
kaya suarane
bocah songong ing jero atiku mbatin lan bener iku suarane koncoku sek paling
tak sengiti suara iku pendak dina nyambar kupingku, putra bocah kang uripe
kecukupan lan paling ora gelem kalah karo konco-konco liyane ing sekolah ngrasa
paling sugeh lan paling bagus, bocah sek paling ora gelem akrab marang wong
kaya aku.
Sakwise aku
parkir pit banjur aku numuju ing kantin sekolah nggawa rantang isi gorengan.
“hahaha…arep
sekolah opo bakul gorengan buk, gorengan gaweanmu kui mesti ora enak”
kanthi suara
pedes lan atos putra ngece aku nanging suara mau uwes kerep tak rungokke aku
mung mbales kanthi mesem. Deweke pancen bisa urip penak lan kecukupan nangeng
aku ora tau iri amerga aku iseh bisa madang lan sekolah uwes matur nuwun banget
marang gusti Allah, nggawa gorengan ing sekolah ora gawe awakku isin lan minder
amarga sek tak lakoni halal meski ora setitik konco-konco sek nyinder nanging
kui ora ngelongi rasa semangat ing atiku. Aku kelingan teros pituture ibuk yen
kabeh uwong kie podo arep sugeh opo mlarat dadi ora perlu iri sebab uwong kie
uwes ndue garis takdire dewe-dewe.
Tettt…tettt…tettt…
bel masuk ing
sekolah ku uwes muni aku banjur mlayu ing kelas pelajaran sepisan di isi
matematika sakwise jam kepisan banjur jam kepindo di isi basa inggris nanging reti-reti
awakku krasa rapenak mumet cenut-cenut ing sirahku aku ijin marang bu guru arep
neng UKS nanging agi arep tangi seko kursi awakku krasa abot lan sue-sue ketok
peteng.
Mripatku tak
bukak lan aku uwes neng UKS tak delok ing ngandengku ono bocah songong yaiku
putra.
“ngopo koe neng kene arep ngece aku meneh po?”
pitakonku marang putra
“wes tak
gendong rene ra reti matur nuwun koe mau semaput nek ra kepepet aku yo ora
gelem nulungi koe bocah udik” wangsulane putra marang aku
“ooo…dadi koe
kepepet nulungi aku?”
“wes rasah
crewet ndak semaput meneh koe, engko aku sek repot”
Aku banjur
meneng sirahku krasa mumet awakku panas, aku krasa mumet wes patang dina iki
nanging aku ora wani omong marang ibuk aku ora gelem gawe ibuk repot, aku reti
ibuk uwes kerjo nganti kesel mengko nek reti aku loro mundak ibuk yo melu loro
mergo kesel mikir awakku, aku banjur digawa neng rumah sakit amerga saking
panase awakku pak guru akon putra ngeterke aku, aku mbonceng motor karo putra
neng dalan sirahku krasa kliyengan kabeh donyane mubeng-mubeng. Tekan rumah
sakit aku langsung ditangani dokter awakku lemes aku banjur diinpus mergo
saking lemese aku. Putra mlebu neng ruangan, bocah seng ora tau akur karo aku
yen nek ketemu koyo kucing lan kirik ujuk-ujuk dadi kalem lan alus marang aku.
“matur nuwun
yo owes nggowo aku, nanging aku bali wae aku ora kuat mbayar kabeh iki”
omonganku marang putra kanthi suara lemes
“wes rasah
crewet, lagi loro opo ora tetep crewet wae koe delok awakmu lemes banget koyo
ngono kok arep muleh”
“la aku
mesakke ibukku yen kudu mbayar rumah sakit iki, aku bali wae yo aku ora popo”
“koe kie
ngeyel tenan, rasak tok piker kabeh iki sek penting koe mari, ibukmu engko tak
omongane”
“ojo…ojo…
ibukku ojo di kandani aku ora gelem gawe ibuk kawatir marang aku”
“ojo piye
ibumu kudu reti rasah kakean cerewet koe turu wae awakmu lemes banget”
Krungu putra
omong kabeh mau atiku adem tenan, tak kiro wonge kie pancen ndue ati koyo wesi
nanging ora tak kiro yen wonge kie kalem tenan.
“aku tak
ngomongi ibukmu disek koe neng kene ati-ati nek ono opo-opo nyeluk sustere wae”
akone putra marang aku
“yoo…matur
nuwun neng ati-ati yoo nek omong marang ibuk ndak ibukku kaget”
“iyoo aku
reti kudu kepiye” putra lungo ninggalke aku karo mesem.
* * *
Tookkk…tokkk…tokkkk….
“assalamualaikum
bu”
“waalaikumsalam,
sinten nggeh?”
Ibuke putri
mbukak lawang nganti mlongo lan ndomblong mergo ndelok putra atine deg-degan
mergo ndelok raine putra
“bu..ibukk…”
“buk..nyuwun
sewu buk”
“woo nggehh
nggehh nyuwun ngapunten mas…wonten nopo cah bagus” wangsulane ibune putri karo
kaget amerga ketungkul mlongo nggatekke raine putra saengga ora krungu yen
putra nyeluk.
“buk, kula
rencange putri”
“koncene
putri la ono perlu opo rak yo putri neng sekolah to”
“niku buk,
emmmm….anu….emmmm…?” putra ora tego arep omong marang ibukke putri.
“ngopo to lee
kok amm…emmmm…amm..emmm wae ki”
“nyuwun sewu
buk, nangeng ibuk mboten sah kaget nggeh putri mboten nopo-nopo”
“la emang
putri kenopo to le?” pitakone ibune putri kanthi nyekel tangane putra atine wes
krasa ra penak.
“buk putri
ten rumah sakit put……..”
“opooo putri
neng rumah sakit… kenopo…kenopo… le kok iso putri neng rumah sakit” ibune putri
takon kanthi nanges banjur putra neruske omongane sek mau kepedot
“putri panas
buk, ngendikane dokter putri sakit demam berdarah”
“duh
gusti..putri…teros piye le putri”
“putri
sae-sae mawon buk nangeng dokter nyaranke supados putri leren rumiyen nginep
ten rumah sakit”
“yaa Allah
le…nggeh ibuk nyuwun tulung diterke neng rumah sakit?”
“nggeh monggo
buk mbonceng kula”
* * *
Ibune putri
moro neng rumah sakit karo putra nanging tekan rumah sakit dokter nggoleki keluargane
putri.
“wonten nopo
dok putri boten nopo-nopo to dok?” pitakone ibune putri marang pak dokter
“anu
buk..putri butuh getih amerga okeh kelangan getih lan awake lemes, butri butuh
getih O persediaane ten rumah sakit telas nopo ibuk kagungan getih O”
“adohhh dok, getih kula niku A”
“dok getih kula O dokter mang pundhut getih kula mawon” wangsulane putra marang dokter.
“dok getih kula O dokter mang pundhut getih kula mawon” wangsulane putra marang dokter.
“cah bagos
ibuk matur nuwun tenan nggeh, ibuk ora reti kudu mbales kepiye kabeh iki”
“sampun buk
mboten nopo-nopo”
Sakwise kui
putra karo ibune putri mlebu kamare putri nemoni putri.
“put…piye
nduk cah ayu ora popo to koe?” pitakone ibuk marang putri
“mboten
nopo-nopo buk kula sae-sae mawon”
Took….tokkkk…tokkk
Pak dokter
mlebu kamare putri arep ketemu ibune putri.
“nyuwun sewu
buk, ibuk saged nderek kula wonten ruangan kula, kula badhe ngendika kalian
ibuk”
“injeh pak
dokter sekedap nggeh”
* * *
“cah bagus
tulung nggih kancani putri ibuk tak nemoni pak dokter dilit” perintahe ibuk
marang putra
“injeh buk
boten nopo-nopo” wangsulane putra
“putri rapopo
dewe buk ndak ngrepoti putra wes akeh ngrepotke aku buk”
“wes rasah
crewet to koe kie”
Ibune putri
lungo seko ruangan karo mesam-mesem ngerti putra karo putri pada gelot.
“ehhh..cah
songong koe kie kesambet setan opo to kok reti-reti ora ono angin ora ono udan
ujuk-ujuk koe apik karo aku?” sindir e putri marang putra
“laa ngopo..?
aneh poo?”
“yoo ho’o
laah mbendinone we ngece-ngece aku kok koe, nganti rupamu koyo kebo nek
nesu-nesu kae”
“wooo…baguse
koyo ngene kok dipadakke kebo, enak wae koe kie agek ibumu we omong nek aku
bagus kok, hahahaha”
“welehhhh…pretttt…
PD tenan koe koyo ngono kok bagus, gek dijawab pitakonku mau!”
“pitakon
opo…?”
“rasah sok
pikun to koe ki”
“aku ki sek
tenan ora ndue niat ngece koe tapi aku minder karo koe gengsi ngono basa gaule
mosok aku kalah karo cah wedok koyo koe lan aku yo iri marang awakmu mulane aku
sok jual mahal marang koe, yoo nyuwun ngapunten yen omonganku wingi-wingi katon
pedes ing atimu lan nylekit”
“laa emang
koe kalah opo lan opo sek mbok ireni marang aku rak yo koe ndue sak kabehe sek
mbok butuhke to?”
“sugeh bondo
ora gawe ayem atiku, aku ora reti sopo ibukku bapak ora tau cerito marang aku
lan aku iri karo koe, koe ndue ibuk sek tresna marang koe lan koe yo bocahe
sregep uga pinter meski ora ndue, laa aku sugeh nanging ora seneng uripku”
wangsulane putra karo ngampet nanges
“uwes…ojo
omong ngono kabeh ki podo, aku yo podo aku ora reti sopo bapakku”
“nanging
ibukmu tresna marang koe, la bapakku kerjo teros nganti ra ono wektu nggo aku”
“yo sabar
wae, bapakmu golek duit yo nggo koe”
“iyoo sih,
alah uwes malah ngomongke bapakku, koe turu wae wong agi bar tambah getih to”
“aku ora popo
kok aku uwes mari”
“halahh
ngueyel mu kui”
“koe ki wonge
nyenengke yo nek ngeneki”
“haha…biasa
wae mbak, aku seneng iso ngobrol marang koe aku ora arep gengsi meneh, maaf yoo
wingi-wingi polahku wes gawe loro atimu”
“ora popo,
aku ora tau mikir kui kok”
putra
reti-reti meneng lan reti-reti nanges ndelok putri lemes ing papan turu amarga
kaya ana rasa seng aneh nanging putra ora reti rasa apa kui, kaya mesakke
nanging rasane putra ya ngrasakke lorone putri.
“loo… loo… ngopo kok nanges koe ki aku salah
omong yo?”
”ora kok aku
ora ngopo-ngopo mung kelilipan wae”
“aneh koe ki
gek kelilipan opo… sandal po?”
putra mesem
krungu putri ngomong ngono
“ho’oo paling
put…hehehe”
* * *
Ibune putri
teko kanti mesam mesem ndelok putra lan putri pada cekikikan.
Ibune putri
ndelengke putra nganti ora kedhep. Ibune putri kaya ngrasa aneh yen ndelok
putra yen didelok koyo persis sopo ngono nanging ibune putri ora reti bayangane
sopo sek dibayangke ing raine putra.
“wonten nopo
to buk kok ndelok putra nganti ora kedep kie” pitakone putri
“oraa popo
nduk cah ayu” wangsulane ibuk
“wadohhh buk
kula dadi isin di delokke ibuk, kula bagus nggeh buk, hehehe”
“iyo nak
putra awakmu kie bagus tenan yo apikan lan sopan”
“adohhh buk sampun
to ndak mangkeh sirahe putra niku gede buk” putri nyambung-nyambung omongane
ibuk
“ngopo to koe
kie sirik wae…weekkkk”
Putri
cemberut krungu wangsulane putra.
“hahahaha…koyo
bebek koe nek lambemu ngono kui”
Ibune putri
mung nggguyu reti bocah loro mau podo ece-ecenan
“nak putra
ibuk matur nuwun banget yo”
“loo matur
nuwun nopo buk”
“yo mau uwes
nggowo putri rene, nyumbangke getih lan uga sampun dibantu mbayar pengobatane
putri”
“boten
nopo-nopo buk kalian kangge nebus kesalahan kula marang putri amargi kerep
ngece putri yen wonten sekolah”
“ibuk ora
reti kudu mbales piye nak putra, ibuk bakal ngganti biayane nanging dicicil yo”
“boten sah
buk, kula ikhlas kula nggeh sampun matur bapak yen arto ne kula agem kangge
mbantu pengobatane putri”
“matur nuwun
banget yo nak putra, kalian aturke matur nuwun ibuk marang bapakke nak putra”
“aku yo matur
nuwun put, koe wes ngewangi aku nanging aku ora penak dadian marang koe” putri
melu nyambung obrolane putra lan ibune
“kok dadi
matur nuwun matur nuwuan to” putra nggoda ibune putri lan putri
Ing jero
kamar kabeh katon seneng putra ngrasa penak yen amor putri lan ibune putri,
putra ngrasa ayem neng kono.
“kula seneng
buk saged kenal ibuk amargi kula mboten ngertos sinten ibuk kula, bapak mboten
tau cerito sinten ibuk kulo” ceritone putra marang ibune putri kanti nanges
“nak putra
rasah nanges, koe iso anggep ibuk iki dadi ibukmu yen koe gelem”
“iyo put
anggep wae ibukku kui yo ibukmu” putri melu-melu
“nggih buk
kula purun amargi kula mboten tau ngrasakke gadah ibuk”
putra banjur
ngekep ibune putri lan nanges, putri melu-melu nanges ndelok putra ngekep ibune
nganti kenceng.
* * *
Wes telong dina putri neng rumah
sakit, putri oleh digowo bali, putri diterke bali marang putra neng ngomah
ibune putri uwes nunggu neng ngarep lawang.
“rene-rene do mlebu sikek ibuk uwes
gawe gorengan”
“nggeh buk” putra lan putri wangsulan bareng
“nggeh buk” putra lan putri wangsulan bareng
“enak tenanan gorengan damelane
ibuk” omongane putra
“wuuu…omonge ora enak yen aku nggowo
neng sekolah kae” sindir ee putri
“koe ora reti wae aku ki kerep tuku
neng kantin”
“alahhh ndadak nggaya barang e koe
kie”
“alahh uwes-uwes malah do rame wae
to” ibune putri karo mesem ndelok bocah loro mau podo padu.
* * *
Ing sawijining dina
Tinn…tinn…tinnn…
Suara klakson mobil, putri sek agi
mlaku kaget
“hee put ayo bali bareng aku” ajake
putra marang putri
“rasah aku tak mlaku wae”
“rasah ngeyel to ayoo…”
Akhire putri gelem nebeng putra
numpak mobil ing jero mobil putra karo bapakne banjur podo cerito-cerito
“putri iki bapakku urung kenal to
koe”
“oooiiyooo…kula putri pak rencange
putra”
“oooww koe to nduk sek jenenge
putri” wangsulane bapakne putra
“injeh pak”
Ing jero mobil kabeh podo geguyon
nganti ora kroso yen wes tekan ngarep omahe putri
“pak monggo mampir rumiyen mangkeh
kula kenalke ibuk kula”
“injeh pak mampir sekedap nggeh kula kangen marang ibune putri, mangkeh bapak kula kenalke marang ibune putri, ingkang sampun kula anggep ibu kula pak”
“injeh pak mampir sekedap nggeh kula kangen marang ibune putri, mangkeh bapak kula kenalke marang ibune putri, ingkang sampun kula anggep ibu kula pak”
“yoo tp dilit wae yoo le” wangsulane
bapakne putra
Putra, putri lan bapakne putra pada
mlebu omahe putri
“put aku terke neng kamar mandi
yook” ajak e putra marang putri
“yoo ayoo…pak sekedap nggeh kula tak
ngeterke putra rumiyen”
“iyoo nduk rapopo”
Nalika putra lan putri lunga ing
kamar mandi ibune putri teka mulih seka warung
Nanging ibune putri katon kaget ketemu
bapakne putra
“astaga…mas heru…?”
“yatii…!”
“ngopo mas ra ono udan ra ono angin koe
rene opo koe arep gawe leloro aku meneh…?”
“looo iki omahmu ti…?
“ho’oo mas, ngopo koe tekan kene aku
wes ora gelem ngeleng-eleng koe meneh”
“tii aku nyuwun pangapura aku ndisek
ora ndue niat ninggalke koe”
“teros opo mas, aku dewe ngurus
anakku, koe lungo ora menehi kabar”
“aku longo golek duit ti aku ora
gelem urip susah teros”
“tapi yo ora ngene carane mas koe
lungo ninggalke aku lan anakmu”
Putra lan putri kaget krungu
omongane bapak ibune
“nopo buk pak heru niki bapak kula”
pitakone putri
“iyoo nduk tapi ora pantes meneh koe
nyebut lenangan iki bapakmu”
“terus kula niki sinten pak”
pitakone putra marang bapakmu
Kanti nanges bapakne putra cerito
sak kabehe marang putri, putra lan ibune putri
“aku nyuwun pangapura, putra iki
kembarane putri aku nggowo putra nalikane bar lahir aku omong marang bidan
supaya ngandani koe yen anakmu ora sido kembar teros aku lungo amarga ora gelem
urip susah terus, aku nyesel ti” kabeh kaget koyo kesambar petir nalika bapakne
putra cerita yen putra lan putri iku kembar
“sak gampang ee koe njalok pangapura
marang aku, aku butuh wektu, mas putra iki anakku kembarane putri kok koe tego nelantarke
aku lan putri terus koe tego misahke putra kalian aku lan kembarane dewe, setan
opo to mas sek ono nek awakmu ki, berarti bener atiku iki yen ket sepisan aku
ketemu putra aku ki ngroso koyo iruh putri ing awake putra ...? Ibune putri
nesu-nesu marang bapakne putra
Putra lan putri mung pada nanges
banjur ngekep ibune.
Sawise kadadean kui putra milih sak
omah marang ibune lan kembarane, ibune putri butuh wektu sue kanggo nglalekake
kadadean iku.
* * *
Oleh : Denada Puspacinta Yuni Sunanta